Rode
Około 1750 r. Karol Fryderyk Rhode, aptekarz z Pattingen (ob. Pattensen) w Księstwie Hanowerskim, przybył wraz z żoną i synem do Warszawy. Mianowany aptekarzem królewskim Augusta III Sasa, po dwuletniej pracy na dworze założył własną aptekę przy ul. Nowomiejskiej 169. Jego syn, Krzysztof Henryk Rhode, w 1766 r. otrzymał nominację na aptekarza króla Polski – Stanisława Augusta.
Obaj byli działaczami zboru ewangelicko-augsburskiego w Warszawie. Syn Krzysztofa Henryka, Gottlieb, był kupcem. Ożenił się z Dorotą Clossin, urodzoną w Dreźnie. Najstarszy z czworga ich dzieci Bernard Daniel (1796–1900) został majstrem młynarskim; był uczestnikiem dwóch powstań: listopadowego i styczniowego; żył ponad 100 lat, zostawił liczne potomstwo. Współcześnie żyją dwie linie rodu. Pierwszą z nich tworzą potomkowie kontynuatorów tradycji młynarskich zapoczątkowanych przez Augusta (1841–1907), żonatego z Emilią Knaake, który po powstaniu styczniowym używał nazwiska Rode-Czerwiński, od miasteczka Czerwińsk nad Wisłą, gdzie znalazł na pewien czas schronienie i poznał przyszłą małżonkę. Z tej linii wywodził się Rudolf Rode-Czerwiński (1888–1966), wnuk Augusta, który we wrześniu 1939 r. jako kapitan rezerwy 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej brał udział w obronie Warszawy, a w powstaniu warszawskim, pod pseudonimem „Leliwa I”, był zastępcą kwatermistrza 8 Dywizji Piechoty im. Traugutta w zgrupowaniu AK „Żywiciel“ na Żoliborzu; po wojnie radiowiec.
Drugą linię reprezentują potomkowie Daniela Filipa Rode (1843–1906), majstra młynarskiego i kupca, właściciela wiatraka na Powązkach i kamienicy przy ul. Ogrodowej, syna Bernarda, żonatego z Julianną Joanną z Pflanzów (1841–1914). Ryszard Rode (1918–1992) był dwukrotnie więźniem obozu na Majdanku. Wykupiony przez swoje siostry po pierwszym uwięzieniu, trafił ponownie do obozu, skąd udało mu się uciec. Po wojnie przez lata pełnił funkcję dyrektora ekonomicznego Szkoły Języka Angielskiego Kościoła Metodystów w Warszawie. Jego syn, Wojciech Rode (ur. 1947) jest profesorem Instytutu Mikrobiologii PAN.
Z tej samej linii wywodzą się pisarz i publicysta Tadeusz W. Świątek oraz dr Ewa Białek, autorka wielu publikacji z zakresu psychologii. Oboje są wnukami Edwarda i Heleny z Liebeltów, a dziećmi Eugenii z domu Rode, ekonomistki, i Feliksa T. Świątka. Feliks T. Świątek był naczelnikiem w przedwojennym MSW, delegatem do Ligi Narodów w Genewie, żołnierzem AK ps. „Bonawentura”, członkiem Delegatury Rządu Londyńskiego, a w latach 1948–1955 więźniem politycznym Urzędu Bezpieczeństwa (ul. Koszykowa w Warszawie), następnie Mokotowa, Wronek i Rawicza. Został odznaczony przez rząd emigracyjny w Londynie Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz Krzyżem Powstańczym. (TWŚ)
