Polacy z wyboru
Rodziny pochodzenia niemieckiego w Warszawie w XIX i XX wieku

(1848–1917), właściciel Otwocka Wielkiego, ogrodnik.
 

Urodził się w 1848 r. prawdopodobnie w Otwocku Wielkim. Był synem Jana Kostki Władysława (1823-1875), właściciela podwarszawskich majątków: Otwock Wielki , Karczew i Ostrówiec oraz Anieli Wandy z Kurtzów (1823-1857). Rodzina Kurtzów pochodziła z Saksonii. Z Polską pierwszy swoje losy związał Jan Jerzy (1749-1799) garbarz, ewangelik augsburski, urodzony w 1749 r. w Röthlingen. Kurtzowie posiadali dobra otwockie, należące niegdyś do rodziny Bielińskich, prawdopodobnie od roku 1827 .
 

Zygmunt studiował w Szwajcarii i na uniwersytecie w Paryżu. Po śmierci ojca przejął zarządzanie majątkiem. Założył ogromny sad, który liczył ponad 20 tys. drzewek. Zaopatrywał w owoce Warszawę, ale także Petersburg. Kurtz sprowadził do Polski nowe odmiany drzew owocowych, m. in. śliwy: Bonne de Brie i Węgierkę, przeprowadzał też próby przeszczepiania starych grusz. Był jednym z założycieli Towarzystwa Ogrodniczego Warszawskiego, wspierał ideę otwarcia szkoły ogrodniczej w swoich majątku – przekazał na ten cel własne grunty i zabudowania, ale inicjatywa nie doszła do skutku.
 

Kurtz część rodzinnego majątku rozparcelował, na tym terenie powstało uzdrowisko Otwock. Przekazał działkę na której stanęła w 1892 r. neogotycka kaplica autorstwa Władysława Marconiego (dziś na jej miejscu stoi otwocki kościół pw. św. Wincentego a Paulo). Kurtz interesował się muzyką, posiadał duże zbiory nut. Nie ożenił się. Zmarł 4 maja 1917 r. w Genewie i tam został pochowany. Jego majątek odziedziczył po nim siostrzeniec, Władysław Jezierski.
 

[Na podstawie: Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach. T. 3, Warszawa, 1935; Jellenta C., Sosny otwockie – obraz miasta – uzdrowiska, Warszawa 1935 s. 130 i 137; hasło w PSB Ligii Hayto; strona otwock.mnw.art.pl].