Maurycy Robert Bormann

 

(1845–1913), przemysłowiec.
Urodził się 9 maja w Warszawie, w wielodzietnej rodzinie. Jego ojciec Fryderyk, dyrektor fabryki dywanów przy ul. Czerniakowskiej, pochodził z miasta Pirna w Saksonii. Matką była Antonina z domu Hellwig. Pradziad Chrystian August, kapitan regimentu pieszego pińskiego, w 1769 r. został nobilitowany. Maurycy ukończył szkołę średnią w Warszawie, potem studiował w École Centrale des Arts et Manufactures w Paryżu (1867). Przez cztery lata pracował w zakładach John Cockerill w Seraing w Belgii. Po powrocie do kraju znalazł zatrudnienie w fabryce metalurgicznej spółki „Lilpop, Rau i Loewenstein”. W 1874 r. wraz z Aleksandrem Szwede nabył po zmarłym Janie Troetzerze fabrykę wyrobów miedzianych w Warszawie. Od roku 1875 zakład, przemianowany na „Bormann i Szwede”, zaczął produkować maszyny i urządzenia dla gorzelnictwa i rektyfikacji spirytusu. Wyroby firmy w krótkim czasie osiągnęły jakość umożliwiającą konkurencję z firmami zachodnioeuropejskimi i ekspansję na rynek rosyjski. W 1900 r. fabrykę przejęła spółka akcyjna Zakłady Mechaniczne „Bormann, Szwede i S-ka” w Warszawie. Maurycy Robert został jej naczelnym dyrektorem i prezesem zarządu spółki. Zmarł w Mentonie we Francji 14 lutego 1913 r. Wówczas naczelnym dyrektorem spółki mianowano jego syna Stanisława Fryderyka Ludwika.

[Na podstawie: biogram autorstwa Jana Lutostańskiego, Polski Słownik Biograficzny; Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. 1, Warszawa 1932]